Film niesamowicie wciąga. Sean jest mistrzem, prawdziwym geniuszem kina. Jest naprwdę jednym z niewielu "topowych" aktorów, którzy potrafią siędo roli zmienić. Przeistoczyć, wejść w swojąpostać - znaleźć się w momencie, przestać grać i po prostu być. Przy wszystkich słusznych wyrazach zachwytu dla jego gry nie wolno jednak pominąć fantastycznej wręcz roboty reżyserskiej (np. próba generalna zamachu z improwizowanymi manekinami czy chociażby pierwsza scena strzyżenia wąsów, że o finale nie wspomnę...). Tu nie ma przypadkowych scen. Każdy detal odnalazł swoje właściwe miejsce. Film porównuje się do taksówkarza usiłując tym porównaniem zmiażdżyć obraz Nielsa Muellera. Zbyt łatwo jednak, jak dla mnie, oddaje się palmę zwycięstwa "Taksówkarzowi". "Zabić prezydenta" nie jest przede wszystkim tak awangardowe w formie. Film zrobiony jest bez fajerwerków operatorskich i montażowych, bez udziwniania na siłę. Prostota formy stanowi świetny kontrast dla emocji. Cały świat zdaje się obojętnie przyglądać kolejnym etapom degradacji Samuela aż do samounicestwienia. To film dla tych, którzy choć raz czuli się jak ziarnko piasku pośród pięciu miliardów innych ziaren. Jeszcze raz brawa dla reżysera i odtwórcy głównej roli!